Victoria Virtus

Shalimar

- Jesteś synem Ulvhedina i Allasei... I jesteś księciem... Może trudno Ci w to uwierzyć, ale tak własnie jest... - wstała i podeszła do okna, by patrzył teraz na nią, a nie w dal... - Mnie tez było trudno w to uwierzyć, ale mój ojciec miał romans z Twoją matką i narodziłeś się Ty... Potem poddała Cię i niedawno dopiero dowiedziałam się o Twoim istnieniu...

Jarhed

Słuchał słow dziewczyny w osłupieniu.-Księciem?Dobre.Umiesz rozbawić człowieka dziewczyno-zaśmiał się.Naprawde to co mowisz to jakies herezje.Moze pomyliłaś wioski?-probowal sie upewnic gdyz to bylo jak jakis obłed...........

Shalimar

- Żyliśmy tyle lat zdala od siebie nie wiedząc nic o istnieniu rodzeństwa... Ja przez całe życie wychowywałam się z tatą, bo mama zmarła po urodzeniu... A teraz niedawno dowiedziałam się, ze człowiek, którego szanowałam, kochałam i ubóstwiałam ponad życie był zwykłym zdrajcą... Zdradziła mamę, kiedy tam myślała, że ma przy sobie anioła... - niedobrze jej się zrobiło na tę myśl... - Może to odświeży Ci pamięć... - podarowała mu kawałek naszyjnika... - Drugą część masz przy sobie, prawda? - spytała, choć wiedziała, że będzie to tylko odpowiedź retoryczna...

Jarhed

Słuchał dziewczyny i czuł jak mu na skórze wychodzi gęsia skórka.-Mama,tata,siostra?-w jego głowie kotłowało sie jak w garnku.Miał tysiac myśli.Spojrzał na naszyjnik,który trzymał w dłoniach.Miał na szyi podobny lecz nie wiedział skąd.Był poprostu od zawsze i już.Nigdy nie zastanawiał się skad sie wzioł.Poprostu był.Wsadził rękę za koszule i wyciągnął swój w celu porównania.Shalimar miała rację.Pasowały jak ulał.Tworzyły piękną całość.-Ale jak to możliwe?Przecież wychowywałem się tutaj z Eff i Shakurem.Razem dorastaliśmy-bił się z myślami.Było faktem że nie znał swoich rodziców lecz kiedyś powiedziano mu że zginęli i to mu wystarczyło.Do teraz.Patrzył tępym wzrokiem na wisiorek.-Nie to niemożliwe -rzekł w duchu.Podniósł głowę i spojrzał na kobietę.

-Sa podobne ale to na pewno przypadek.Nie jestem twoim bratem to poprostu niemożliwe-rzekł nieco ostrzej i oddał Jej naszyjnik.Proszę nie mieszaj mi w głowie.Wyjedz i szukaj gdzie indziej.Życzę powodzenia.
Odwrócił się w stronę okna.Nadal był w lekkim osłupieniu............

Shalimar

- W takim razie jak wyjaśnisz fakt, że nie znałeś rodziców, a Twój naszyjnik pasuje do mojego? Prawdą jest, że nasi rodzice zginęli, jednak nie tak, jak Ci wmawiano wcześniej... Ojciec zostawił nam kilka rzeczy po sobie... Dwie z nich masz nadal przy sobie... Ten naszyjnik i... - podeszła zdecydowanym krokiem do mężczyzny i silnym ruchem ręki chwyciła go za dłoń i podwinęła rękaw koszuli... Na przedramieniu widniało znamię w kształcie jakby pochodni... Rękaw swojej sukni też podniosła... Znamiona ich były identyczne... Na pierwszy rzut oka wyglądały jakby były tam od urodzenia, ale jeśli przyjrzeć im się z bliska były identycznej wielkości, kształtu i dopracowane z precyzją... - Takie znamiona mieli wszyscy z naszej wioski... Robiło sie je wszystkim noworodkom, jakiegokolwiek pochodzenia by nie były... Wyłącznie osoby urodzone w Efet'Zur takowe posiadają... Jednak jest jeden szczegół, którym rodzina królewska się wyróżniała... Ta pochodnia u normalnego mieszkańca nie ma płomienia, a nasza... - przyłożyła swoją rękę do jego... - takowy płomień ma... Prawdą jest, że mamy różne matki, jednakże ojca mieliśmy tego samego i obojgu nam zostawił po swojej śmierci wielki spadek, którym chcę się z Tobą podzielić...

Jarhed

-To wszystko to jakaś paranoja-powiedzial.Nawet tatuaże sie zgadzały.Wszystko zaczynało mieć coraz wiekszy sens.A jak mnie zanalazłaś?-spytał.I co to za majątek?...

Effender

Eff weszla do karczmy i udala sie prosto do swojego ulubionego stolika, byl on zazwyczaj wolny poniewaz stal na uboczu i z jednej strony zasloniety byl sciana, z drugiej zas byl szynk, tak ze stolik byl bardzo odosobniony.

Usiadla nic nie zamawiajac, oparla sie o sciane i popadla w zadume.

Nie zauwazyla nawet Jarheda i toczacej sie obok niej rozmowy, po prostu siedziala i myslala nad swoim zywotem......

Shalimar

- Nasz lokaj - Edgar, to znaczy lokaj w naszej posiadłości mi o wszystkim powiedział... To on wysłał do mnie list w Twoim imieniu... Ta posiadłość, a raczej zamek to ów majątek, który nam ojciec zostawił... Jest wielki, piękny i... jest nasz... Wiem, że to trudne, ale tak właśnie jest... Też na początku miałam z tym problem...

Jarhed

-Zamek? To chcesz powiedziec ze jestem ksieciem i mam zamek?-spytał podejrzliwie jakby chciał sie upewnic......

Shalimar

- Wiem, że to brzmi banalnie, śmiesznie, czy tam jak sobie chcesz, ale tak własnie jest... - zaśmiała się dziewczyna... - U mnie w życiu też bardzo dużo się zmieniło... Byłam już w naszej posiadłości... Piękne miejsce... Przyjechałam tu, by Cię tam zabrać...

Jarhed

-Tak wiec jestes moja siostrą?I mamy tam jechac?Taak myslisz ze tak odrazu wszystko rzuce i pojade.A jak za brama masz jakichś obwiesi co mi łeb obiją i skubną.?HE-powiedział.Nadal nie był pewny co do dziewczyny.........

Shalimar

- Nie powiedziałam, że masz to od razu zrobić... Jeśli mi nie ufasz, tutaj masz mapę, jak dojechać... Wszystko na nie jest... Nie chcesz jechać dzisiaj, przyjedź jutro, za tydzień, za miesiąc... Nie będę Cię naciskać... Chciałabym tylko, żebyśmy razem poznali nasze korzenie... Wybór należy do Ciebie... - dopiła wino...

Jarhed

Wziął mape do ręki.Droga było dobrze nakreślona.Zobaczył wiele szczegółów.

-Hmm.Dobrze przemysle to wszystko.Wiesz niecodziennie dowiaduje sie ze mam siostre i jakis zamek-powiedział.Ale wiele wskazuje na to ze masz racje.Ten wisiorek,znamie.

Popatrzył jej w oczy.Szukał jakiegos podobienstwa.Ale nic nie wyczytał...........

Shalimar

- Przemyśl... - uśmiechnęła się... - Wiem doskonale co czujesz, bo ja niedawno czułam to samo... O mało co nie zemdlałam, kiedy dostałam ten niby list od Ciebie... I pomimo, że go nie napisałes, okazał się prawdziwy... I Ty się przyzwyczaisz... Nie musisz od razu zostawiać wszystkiego... Ja po prostu nie miałam co zostawiać, więc decyzja nie była taka trudna... Ty się zastanów... Nie chcę, zebyś potem sobie czy mi wyrzucał to, że źle zrobiłes...

Jarhed

-Tak masz racje.To wymaga czasu.Pewnie niedługo sie tam pojawie jak pozałatwiam swoje sprawy.A wogóle to kogo mam tam szukać?-spytał.Masz chyba jakieś imię?....

Shalimar

- Shalimar... - odezwała się dziewczyna... - Jednak nie będziesz musiał nikogo szukać... Jak tylko przyjedziesz, to sami Cię znajdziemy... Po prostu się zjaw... - dodała i ruszyła ku drzwiom...

Jarhed

Popatrzył jak jego nowa siostra opuszcza karczme.-Napewno sie zjawie-pomyślał.Wkońcu mam zamek-rozmarzył się.Zamek.Jak był mały chcial zawsze chociaz zobaczyc a teraz moze tam nawet mieszkać.Gdy drzwi sie zamknęły kątem oka zobaczył że w karczmie jest Effender.Zawołał karczmarza skinieniem ręki.Gdy ten przybył szepnął mu coś na ucho.Za moment karczmarz podszedł do kobiety,postawł kielich wina i połozył małą kartke.-To od tego pana-rzekł wskazując na Jarheda.Na kartce pisało: "PRZEPRASZAM ".Powoli wrócił do swoich obowiązków.........

Effender

Eff dopiero teraz spostrzegla ze w karczmie jest Jarhed, ucieszyla sie na jego widok jednak nie dala po sobie tego odczuc......
*Wbaczam* powiedziala niby od niechcenia i wypila lyk wina......

Jarhed

Wstał od swojeg stolika i podszedł do Niej siadając obok. Po drodze wział z szynku butelke miodu pitnego.-Głupio sie czuje.Nie tak miało być.Wiem ze sie zle poczułaś.Zapomnijmy o tym dobrze-spytal i pociągnął z gąsiorka.A tak wogóle to muszę Ci cos powiedzieć.........

Effender

*Zapomnijmy, tak bedzie najlepiej* powiedziala i usmiechnela sie szeroko, troche jej ulzylo ze moze sprawe ta zakonczyc, zle sie bowiem z tym czula......
Znala przeciez go od dziecka i bardzo lubila, ale kochala Shakura i nie chciala zeby to brnelo dalej.........

*co takiego chcesz mi powiedziec?* zapytala z ciekawoscia, bo sadzac po glosie jego bylo to cos bardzo waznego...

Jarhed

Widziałaś ta kobietę co przed chwila wyszla?Wlasnie oznajmila mi ze jest moja siostra i ze jestem ksieciem i ze mam zamek i takie tam pierdoły.Nie zabardzo jej wierze bo to przeciez niemozliwe ale fakty mowia cos innego.Zostawiła mi nawet mapę-wyjął kawałek papieru i polozyl przed dziewczyną..........

Effender

Effender zasmiala sie glosno...
*Nie obraz sie mój drogi, ale ty przeciez nie masz siostry, nie masz zadnej rodziny, wychowales sie tu z nami... i tylko nas masz na swiecie...
Ale dobrze opowiedz wszystko spokojnie od poczatku i przestan tak krzyczec, bo chyba emocje cie poniosly*

Jarhed

-No własnie i to samo jej powiedziałem.Ale chyba trochę mnie przekonała do swoich racji-upił znowu miodu.Mam znamie takie jak ona,połowę naszyjnika i.....i....sam juz nie wiem-rzekł zrezygnowany.Co o tym sądzisz?........

Effender

Sama nie wiem, musisz sie chyba sam przekonac.., ale wtedy musial bys wyjechac prawda?

No nie wiem co mam powiedziec, zaskoczyles mnie, a jesli to jakis podstep okrutny jest i ta kobieta czycha na ciebie aby cie zgladzic i nas oslabic?

A co serce Ci mówi?

Jarhed

-Sam juz nie wiem.Wszystko dzieje sie tak nagle.Ale masz racje pewnie bede musial wyjechac na jakis czas i sie przekonać.Poradzicie sobie bezemnie.

-A co do pułapki to sie nie martw.Jeszcze nie zapomniałem jak się macha toporem-zasmiał się.......